بازی و اندیشه : قسمت اول

كودك زير 6 سال تمام زندگيش بازي است. ما هيچ تجربه اي را نمي توانيم به او منتقل كنيم. خودش بايد تجربه كند. پدر و مادرها تنها نقش حمايت كننده را دارند. كودك در بازي زندگي مي كند و رشد مي كند. كودكي كه بدقلقي مي كند و دچار ملالت مي شود دليلش اين است كه خوب بازي نمي كند. 4 عامل از سوي پدر و مادرها مانع رشد و بازي بچه ها مي شوند:

1- نظافت،2- نظم، 3- تربيت ، 4- آمورش
***
بازي هر گونه فعاليت كودك براي كسب شادي و لذت است. كودك براي لذت بازي مي كند نه براي نتيجه. ما به نتيجه فكر مي كنيم براي همين نمي توانيم بازي كنيم.
***
بچه با هر چيزي كه براش "كشف " داشته باشد بازي مي كند. وقتي به بچه نحوه بازي كردن با يك اسباب بازي را ياد مي دهيم فرصت كشف را از او مي گيريم. ( اين نكته خيلي مهمي براي شخص من بود. اشتباه تقريبا بارز و شاخص اكثريت پدر و مادرها. اسباب بازي مناسب و فرصت كشف رو بايد در اختيار بچه بگذاريم و ناظرش باشيم همين. نه اينكه بهش ياد بديم چطور با اون اسباب بازي بازي كنه.)
***
با بازي اكثر مشكلات رفتاري بچه ها تا 12 سالگي قابل درمان و پيشگيري است.
***
بازي بچه ها هيچ محدوديتي ندارد. بجز : 1- خطر جاني براي خودش يا ديگران ، 2- اشكال جدي در محيط
***
به نياز كودك در يك فضاي امن جواب بدهيد در جاهاي ديگر به او "نه" بگوييد. محدوديت و چهارچوب را بهش آموزش بدهيد. كودك بايد بداند در زندگي بعضي چيزها آزاد است و بعضي جاها محدوديت وجود دارد.

مثال :
به جاي اينكه به بچه اي كه در جاي خطرناكي مي دود بگوييم : ندو! مي گوييم اينجا ندو. روي چمنها بدو. يا تو خونه بدو.
***
براي بازي با كودكمان بايد كودك شويم. هيجان مشترك با بچه داشته باشيم و مثل او از بازي لذت ببريم و فراموش نكنيم كه بازي خوب يعني كه : خل بشيم و به آبرومون فكر نكنيم!

عمل كردن به اين چيزها به اين سادگي كه به نظر مياد نيست. بايد تمرين كنيم. بايد باور كنيم كه بلد نيستيم بازي كنيم و سعي كنيم كه ياد بگيريم. هر وقت از بازي با بچه خسته نشدين يعني دارين درست بازي مي كنين. يعني كودكتون با بازي درگيره نه بالغتون

* خلاصه اي از جلسه اول كلاس بازي و انديشه - آقاي محمود سلطاني – موسسه مادران امروز

منبع : وبلاگ روزنگار خانم شين