سياه دانه
سياه دانه آخرين غذايي كه ميل كرديد چه بود؟
چلومرغ ؟
چلوكباب ؟
خورشت آلو ؟
لوبيا پلو ؟
ماهي ؟
نان دوغ ؟
كشك بادمجان ؟
يا غذايي ديگر؟
در منزل يا رستوران ؟ هرچه هست، سرسفره هايي كه دراين روزگار صنعتي وشهري مي نشينيد اين خاصيت را دارد كه اكثر غذاهايش طبيعت سرد دارند، نه گرم. و نشستن كنار چنين سفره هايي براي سلامتي جسم و روح مناسب نيست.
دوباره به خاطر بياوريد كه چه خورده ايد؟ مرغ + برنج ( كه بعضي ها نه روزي يك بار بلكه بيشترمي خورند)+ ماست + سالاد : كاهو + خيار + گوجه +...
تازه اين غذايي است كه از مواد شيميايي كمتري در آن استفاده شده وگرنه مشكل چند تا مي شد.
سخن ما اين است كه غذايي كه امروز در اكثر خانه ها مصرف مي شود با آنچه قبلا مصرف مي شد - از نظر رعايت طبع گرمي وسردي – متفاوت است .اگر آدمي هم بايد غذايي با طبع گرم بخورد و هم سرد تا تعادل ايجاد شود ، پس بايد تغيير در رژيم غذايي داد تا مشكلات تمام يا كمترشوند، ناراحتي هايي كه نشانه هايش اين چنينند (به خاطرتفاوت مزاج ها اين نشانه ها درهمه يكسان ديده نمي شود):
سردرد
خواب زياد
خستگي وبي حوصلگي زياد
خميازه درطول روزباوجود خواب كافي درشب
قدرت بيداري را نداشتن براي كارهاي جذاب يا مهم درعين كم خوابي
احساس سردي در پاها
تند خلقي
پايين آمدن فشارخون
وعوارض ديگر . حال چه بايد كرد؟ پاسخ روشن است : استفاده از خوراكي هايي با طبع گرم كه يكي از آن ها سياه دانه است . شايد اسمش را هم نشنيده باشيد ولي تا همين چندي قبل، مردم روي خمير مي پاشيدند وهر روزبه خاطر مصرف نان آن را هم مي خوردند.اما امروزه چون كلاس ها بالا رفته از اين چيزها ديگر خبري نيست . فعلا به يك حديث از كتاب فقه الرضا (ع)، ص 346 دراين باره اكتفا مي كنم وبقيه بحث را به وقتي ديگر موكول مي كنم:
و عنه (ع) أن حبة السوداء شفاء من كل داء إلا السام و عليكم بالعسل و حبة السوداء .
درسياه دانه شفاي هر دردي است مگر مرگ . وبرشما باد به خوردن عسل و سياه دانه.[1][1]
همين كه در اين حديث به خوردن سياه دانه سفارش شده در كنارسفارش به خوردن عسل ، نشان از اهميت ونقش سياه دانه در سلامتي دارد.
